Birkaç yıl sonraki kendine not:

“Yarından banane dostum? Ne dersin?

Belki de değilimdir şikayetçi. Çocukluğumla mazoşizm üçgeni arasında gidip gelmek de fayda etmezdi. Ki kahvem var. İnan bilmiyorum ayın kaçı, ya da yarın günlerden ne. Perşembeyi severdim önceleri. Dedim ya, çok geçmiş olmalı.

Mutlu gibi büyüdüm yıllarca.

Şikayetler geldi sırasıyla, bugünde yarına çoğalan. Kaldım belki de karanlıkta. Ağlamak en kolayı tabii, en az vazgeçmenin korkaklığı kadar. Ertelenen cool’luklarım vardı benim. Belki de yarına kalan tembelliklerimden ibaret.

Saçlarımı yaparken mutluydum son zamanlarda. Biraz sabır sonrasında umutlarıma yol almak kaldı geriye.

Ebediyen böyle yaşayabilirsin dost. İnşallah düzelecek her şey.”

Dua etmeyi ve cevap yazmayı unutma.“

Cevabı için: Yaşlar Arası Mektuplaşma: Bölüm 2 ‘Araf’